Ας ξεκινήσουμε με τα ερωτήματα: Γιατί συνδέεται το καθεστώς των «Απάτητων Βουνών» με τους αιολικούς σταθμούς και τις ανεμογεννήτριες; Και η απάντηση: Διότι όταν λέμε «απάτητα βουνά», το μόνο που ορίζουμε είναι: όχι άλλοι αμαξιτοί δρόμοι και τσιμέντο. Όλα τα άλλα λίγο πολύ επιτρέπονται∙ και αλίμονο αν δεν επιτρέπονταν η αιώνια σχέση του ανθρώπου με τους ορεινούς όγκους – με την εφαρμογή βέβαια της υπάρχουσας νομοθεσίας σε σχέση με τα βότανα και το κυνήγι.
Και γιατί να γίνονται σήμερα αμαξιτοί δρόμοι, πέρα από τους υπάρχοντες, στο πάνω από 800μ υψόμετρο; Ποιοι άλλοι λόγοι υπάρχουν εκτός από την κατασκευή των Βιομηχανικών Αιολικών Σταθμών; Ήταν η ορεινή κτηνοτροφία τη θερινή περίοδο και προστέθηκε και το κυνήγι, δυστυχώς. Γι’ αυτά έγιναν δρόμοι και πήγαμε σε κάθε στάνη. Αρκετά. Τώρα η ορεινή κτηνοτροφία φθίνει διαρκώς ή εξυπηρετείται από τους υπάρχοντες δρόμους. Ήταν και τα χιονοδρομικά. Έγιναν τα χιονοδρομικά. Μήπως πρόκειται να γίνουν κι άλλα χιονοδρομικά; Μα αφού κοντεύουν να κλείσουν κι αυτά που ήδη υπάρχουν. Για την πυροπροστασία; Οι δασικές υπηρεσίες έχουν στη διάθεσή τους τούς χάρτες των δασικών δρόμων. Ας τους δώσουμε την αρμοδιότητα και την ευχέρεια να τους συντηρούν και αρκούν. Και αν δεν αρκούν, ας κάνουμε και μια εξαίρεση με όρους της επιστήμης της δασολογίας για την κατασκευή τους. Άρα, το μόνο που μένει, είναι οι αιολικοί σταθμοί∙ και οδηγούμαστε στην αναθεώρηση του Ειδικού Χωροταξικού για τις ΑΠΕ, με όλα τα βουνά εν δυνάμει περιοχές φιλοξενίας αιολικών σταθμών, ακόμα και των ορεινών περιοχών NATURA, με εξαίρεση τα «Απάτητα»!
Αντί λοιπόν να εστιάσουμε στο γεγονός της προστασίας του «φυσικού αποθέματος» και της προστασίας των περιοχών πάνω από 800μ, με επιστημονικά στοιχεία και κριτήρια, φοβάμαι ότι εστιάζουμε στις έξι περιοχές, που έτσι κι αλλιώς μπορούν να έχουν ένα καθεστώς προστασίας. Από τη μια σχεδιάζουν να φτιάξουν δρόμους για να στηθούν ανεμογεννήτριες ακόμα και σε υψόμετρα 2.100 μ – δες Οίτη -ισοπεδώνοντας τις κορυφές των βουνών και ακυρώνοντας παράλληλα, στην πράξη, την προστασία των περιοχών NATURA με την κατασκευή των αιολικών σταθμών εντός τους – το 1/3 των ανεμογεννητριών προγραμματίζονται να γίνουν εντός περιοχών NATURA – και από την άλλη προωθούν τα έξι «Απάτητα Βουνά» ως τη βέλτιστη λύση για την προστασία της βιοποικιλότητας και των φυσικών οικοσυστημάτων. Με λίγα λόγια, στη συζήτηση αυτή ξεχάστηκε ακόμα και η ακύρωση των Προστατευόμενων Περιοχών!
Αλλά, μόνο στα βουνά καταστρέφεται ή απειλείται η βιοποικιλότητα και τα οικοσυστήματα; Δεν είναι η καταστροφή της κοιλάδας του Σπερχειού – περιοχή NATURA – ένα παράδειγμα κατακερματισμού και καταστροφής της βιοποικιλότητας από τους τέσσερις οδικούς άξονες που τη διασχίζουν; Δεν είναι τόσοι άλλοι δρόμοι και οδικοί άξονες, που μελετώνται με όρους εργολαβικούς, με την Ελλάδα να έχει το μεγαλύτερο δίκτυο αυτοκινητοδρόμων στην Ευρώπη σε σχέση με τη γεωγραφική της έκταση;
Το φτωχό μου μυαλό μου λέει πως δεν υπάρχουν «Απάτητα Βουνά», αλλά μόνο «Απροστάτευτα Βουνά» και «Απροστάτευτες Περιοχές», στο όνομα των οικονομικών συμφερόντων και του κέρδους.
Λαμία, 8.2.2022
Στέφανος Σταμέλλος
