Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων επανεξελέγη σήμερα ο κ. Κωνσταντίνος Τασούλας, βουλευτής Ιωαννίνων της Νέας Δημοκρατίας, με 249 ψήφους, ενώ 51 βουλευτές ψήφισαν «παρών».
Η εκλογή του νέου Προέδρου της Βουλής έγινε με ονομαστική ψηφοφορία, (σύμφωνα με το άρθρο 7 του Κανονισμού της Βουλής).
Αμέσως μετά την εκλογή του, ο Πρόεδρος της Βουλής απηύθυνε κάλεσμα προς όλους τους βουλευτές «να συμβάλλουν ώστε η Εθνική Αντιπροσωπεία να αποτελέσει το ζωντανό και γόνιμο δημοκρατικό εργαστήρι της απαραίτητης πολιτικής σύνθεσης που θα σπρώχνει τα πράγματα προς τα εμπρός».
Δεσμεύτηκε μάλιστα να διαφυλάξει και να διευκολύνει «είτε μόνος είτε μετά πολλών, την απρόσκοπτη λειτουργία του Κοινοβουλίου και την αποστολή του», εκφράζοντας τη βεβαιότητα «πως σε αυτή την σπουδαία αποστολή δεν θα είμαι καθόλου μόνος».
Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία που απηύθυνε στην Εθνική Αντιπροσωπεία ο κ. Κωνσταντίνος Τασούλας μετά την επανεκλογή του:
Κωνσταντίνος Τασούλας:
«Πριν σας καλωσορίσω, υπό την σκέπη της Κ’, δηλαδή της 20ης Περιόδου Προεδρευομένης Δημοκρατίας, θα ήθελα να σας απευθύνω, προφρόνως δε, τις ευχαριστίες μου για την τιμητική εκλογή μου, ως Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων έπειτα από την επίσης άκρως τιμητική πρόταση υποψηφιότητος που υπεβλήθη από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ και τον Πρωθυπουργό κ. Κυριάκο Μητσοτάκη, τους οποίους ευχαριστώ επίσης θερμότατα. Την ίδια στιγμή ευγνώμων στέκομαι προς τους συμπατριώτες μου στα Ιωάννινα που για 11η αδιάπτωτη φορά με έκριναν άξιο να τους εκπροσωπήσω στη Βουλή με το ψηφοδέλτιο της ΝΔ.
Τώρα, λοιπόν, σας καλωσορίζω και σας συγχαίρω για την εκλογή ή την επανεκλογή σας! Και σας καλωσορίζω, αφού ορκισθήκαμε, σχεδόν απαράλλαχτα, με όσα είπαν οι παραστάτες της Εθνοσυνελεύσεως της Επιδαύρου στις 20/12/1821 και να εκείνος ο όρκος που έρχεται επίκαιρος από τα έγκατα της νεοελληνικής ιστορίας:
“Ορκιζόμεθα εις το όνομα της τρισυποστάτου θεότητος και εις το σεβαστόν σώμα της πατρίδος…φροντίζοντες περί μόνον του κοινού της Ελλάδος συμφέροντος”! Σας καλωσορίζω λοιπόν στη Βουλή των Ελλήνων σε ένα κτίριο μνημείο που εγκαινιάστηκε το Φεβρουάριο του 1836, πρωτολειτούργησε ως ανάκτορο τον Ιούλιο του 1843, και ως Κοινοβούλιο τον Ιούλιο του 1935. Ένα κτίριο λιτό, λειτουργικό, και συμπαγές, πιστό στην κληρονομιά της αρχαίας Αθήνας και στις αρχές του αστικού κλασικισμού που συνδέθηκε όσο κανένα με τη νεότερη και σύγχρονη ιστορία μας. Χτίστηκε στα ανατολικά, τότε, όρια των Αθηνών. Ασφαλές και υγιεινό ώστε να αντικρύζει την Ακρόπολη και τον Παρθενώνα στον οποίο ο άνθρωπος κατόρθωσε να δώσει το πιο πιστό υλικό σχήμα στην ομορφιά της ψυχής του.
Σας υποδέχομαι όχι πια με μόνο εφόδιο τη φιλοδοξία που είχα το 2019 αλλά με επιπλέον ένα πολύ πιο ισχυρό εφόδιο, την εμπειρία που έχω μετά 4 χρόνια προεδρίας υπό συνθήκες υγειονομικές πρωτοφανείς για σχεδόν 3 χρόνια, που ωστόσο δεν εμπόδισαν τη Βουλή της 19ης περιόδου να κληροδοτήσει ένα σημαντικό τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά έργο σε νομοθετικό και κοινοβουλευτικό επίπεδο, αλλά και στις άλλες πτυχές του έργου της στην κοινοβουλευτική διπλωματία με κορωνίδα την επιτυχημένη διεξαγωγή στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 2021 της Ευρωπαϊκής Διάσκεψης των Προέδρων των Κοινοβουλίων των κρατών του Συμβουλίου της Ευρώπης όπου ομόφωνα αναλήφθηκε η ευθύνη για προστασία της λεγόμενης νέας γενιάς δικαιωμάτων, ιδίως του δικαιώματος σε ένα υγιές περιβάλλον και στην ασφάλεια του κυβερνοχώρου κόντρα στις επιθέσεις των επιβόητων fake news.
Το παραγωγικότερο Κοινοβούλιο των τελευταίων 40 ετών
Παραλαμβάνουμε τη σκυτάλη από ένα κοινοβούλιο, το παραγωγικότερο των τελευταίων τουλάχιστον 40 ετών, που ψήφισε 423 νόμους, 50% περισσότερους από το προηγούμενο, περιόρισε δραστικά τα κατεπείγοντα νομοσχέδια, το ίδιο και τις τροπολογίες κατά 50%, συζήτησε 2.553 επίκαιρες ερωτήσεις, 50% περισσότερες από το προηγούμενο χωρίς ποτέ να απουσιάσει αδικαιολόγητα Υπουργός από τη διαδικασία του ελέγχου. Την ίδια στιγμή διαδεχόμαστε μια Βουλή που έφερε σε πέρας μία Συνταγματική αναθεώρηση, εμείς δικαιούμαστε από τα τέλη του 2024 και μετά να είμαστε προτείνουσα Βουλή, δύο προανακριτικές και δύο εξεταστικές επιτροπές, οι τελευταίες που έγιναν με καινοτόμο θεσμικά πρωτοβουλία μειοψηφίας.
Συμμετέχουμε σε μια Βουλή που αναβαθμίστηκε ενεργειακά εκπέμποντας πια κατά 40% λιγότερο διοξείδιο του άνθρακος ετησίως, σε μια Βουλή που σε συνεργασία με το Υπουργείο Πολιτισμού συντήρησε τις όψεις του Μεγάρου της, που άνοιξε και πάλι μετά από 12 χρόνια τα ανθοπωλεία, που ψηφιοποιεί μαζικά τα πολύτιμα τεκμήρια της βιβλιοθήκης της, που εκδίδει αξιόλογα βιβλία και αναλαμβάνει παιδευτικές πρωτοβουλίες επιπέδου διεθνώς και στο εσωτερικό μέσω του ιδρύματός της, που αντικατέστησε επί το οικολογικότερο τον φωτισμό της, που αναβάθμισε λειτουργικά 6.000 τ.μ. του πρώην Δημόσιου Καπνεργοστασίου χάρη στη συνεργασία της με τον Οργανισμό Πολιτισμού ΝΕΟΝ και στη χορηγία του τελευταίου εις τρόπον ώστε να έχουν πραγματοποιηθεί στους ανακαινισμένους και υποδειγματικούς εκθεσιακούς μας χώρους τρεις εκθέσεις μέχρι τώρα. Δύο σύγχρονης τέχνης από το ΝΕΟΝ, και μία εμπνευσμένη από τη Μικρασιατική Καταστροφή, από το Εικαστικό Επιμελητήριο. Η ίδια Βουλή διεκδικεί πόρους για το Καπνεργοστάσιο ώστε να εξελιχθεί βάσει του master plan που έχει καταρτιστεί σε ανοιχτή πύλη για τον πολιτισμό και την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, ένας πολιτιστικός πνεύμονας στη δυτική Αττική, που τόσο το χρειάζεται.
Την ίδια στιγμή εξελίσσονται δύο σημαντικές εργολαβίες για την αποκατάσταση και επανάχρηση δύο άλλων διατηρητέων κτιρίων-μνημείων της Βουλής επί της οδού Φιλελλήνων 23 και Κολοκοτρώνη και Ανθίμου Γαζή το 2ο. Πρόκειται για την περίφημη Μπενάκειο Βιβλιοθήκη που αναμένεται να επαναλειτουργήσει το 2025. Όλα αυτά τα έργα είναι συνολικού ύψους 26.266.000€ και η χρηματοδότησή τους έχει προέλθει κυρίως, κατά 95%, από διαρθρωτικά ταμεία (ΕΣΠΑ, Πράσινο Ταμείο, Ευρωπαϊκή Επιτροπή), δωρεά ιδιωτών, και μόλις το 5% από τον τακτικό προϋπολογισμό της Βουλής.
Συνεισφορά της Βουλής στις υγειονομικές ανάγκες της χώρας
Τέλος, αποφασιστική υπήρξε η συνεισφορά της Βουλής στις υγειονομικές ανάγκες της χώρας με την κατασκευή των 50 θέσεων ΜΕΘ στο νοσοκομείο Σωτηρία αλλά και τη δωρεά ασθενοφόρων και ιατρικού εξοπλισμού σε ακριτικές περιοχές και μεγάλα νοσοκομεία της χώρας. Από την άλλη πλευρά συνεχίστηκε η υποβοήθηση πολιτιστικών και κοινωφελών δράσεων σε όλη την Ελλάδα. Από την Πωγωνιανή και το Δελβινάκι των Ιωαννίνων, την Καστοριά, την Δράμα, και την Ξάνθη, μέχρι το Αρκαλοχώρι Ηρακλείου. Και από την Κέρκυρα μέχρι το Καστελόριζο.
Σας καλωσορίζω στην αίθουσα της Ολομελείας όπου η Εθνική Αντιπροσωπεία κατά το Σύνταγμα συνεδριάζει δημόσια, σύμφωνα με την ελεύθερη και δημοκρατική λειτουργία της κατά τον Κανονισμό της και όπου έχουμε απεριόριστο το δικαίωμα γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση, όπου δι’ ημών αντιπροσωπεύεται το έθνος και όπου βρισκόμαστε έπειτα από την ελεύθερη και ανόθευτη εκδήλωση της λαϊκής θέλησης στις εκλογές της 25/06/2023, έπειτα δηλαδή από την έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας που είναι το θεμέλιο του πολιτεύματός μας, της Προεδρευομένης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, στο οποίο και ορκιστήκαμε.
Εδραίωση της προκοπής της χώρας μας
Σας καλωσορίζω σήμερα καθώς διανύουμε το πρώτο τέταρτο της τρίτης εκατονταετίας του νεοελληνικού κράτους. Με την πρώτη εκατονταετία να έχει βασικά ολοκληρώσει την εδαφική μας αποκατάσταση. Με τη δεύτερη την οικονομική μας αποκατάσταση, παρά τα πισωγυρίσματα, η τρίτη, στην οποία μετέχουμε ενεργά, καλείται να εδραιώσει το αποτύπωμα της προκοπής στην οικονομία μας και το αποτύπωμα της ισχυρής περιφερειακής θέσης μας στον γεωπολιτικό μας περίγυρο. Για ποιο επίτευγμα άραγε διαφορετικό καμάρωνε δίκαια ο Περικλής στον επιτάφιο όταν έλεγε στους Αθηναίους “και την πόλιν τοις πάσι παρεσκευάσαμεν και ες πόλεμον και ες ειρήνην αυταρκεστάτην”.
Ταυτόχρονα καλούμαστε να διαχειριστούμε με επάρκεια σύγχρονες προκλήσεις που δεν γνωρίζουν σύνορα. Η κλιματική ανθεκτικότητα, η προστασία της δημόσιας υγείας, η διαχείριση των μεταναστευτικών ροών, η ρύθμιση της τεχνητής νοημοσύνης, η επικράτηση των κανόνων του διεθνούς δικαίου, η διαχείριση της ψηφιακής τεχνολογίας και της άκρως παραπειστικής της ισχύος που ήδη μας κάνει να θυμόμαστε πράγματα ακόμη κι αν δεν έχουν συμβεί, η πράσινη μετάβαση στην οικονομία και η ψηφιακή στο κράτος, όλα αυτά μας πείθουν πως ζούμε σε έναν κόσμο που μεταβάλλεται ραγδαία, και που η ανταπόκρισή μας στις προκλήσεις του δεν μπορεί παρά να είναι άμεση και ραγδαία.
Είπα προηγουμένως πως στόχος της τρίτης εκατονταετίας είναι η εδραίωση της προκοπής μας και αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία, ιδίως αν αναλογιστούμε πώς φτάσαμε ως εδώ, με καταστροφές και θριάμβους, με 7 πολέμους, 4 εμφυλίους, και 7 χρεοκοπίες, και σπάνια την πολιτική σταθερότητα που ωστόσο δεν αποτελεί απλώς προγραμματική επιλογή, αλλά έννομο αγαθό συνταγματικής περιωπής. Σήμερα η πολιτική σταθερότητα και οι οικονομικοί οιωνοί μας επιτρέπουν βάσιμη αισιοδοξία αλλά όχι αμεριμνησία. Πριν 73 χρόνια, στην ίδια αίθουσα, στις 26/04/1950 ο διακεκριμένος νομικός και συνταγματολόγος Αλέξανδρος Σβώλος πρωτοείσακτος τότε στη Βουλή ως βουλευτής Θεσσαλονίκης, αφού καλωσόρισε στο Κοινοβούλιο τους βουλευτές από τα Δωδεκάνησα που είχαν ενσωματωθεί στην Ελλάδα το 1947, περιέγραψε γλαφυρά αυτό που κατακτήθηκε έκτοτε αλλά δεν εδραιώθηκε, τώρα επιδιώκουμε την εδραίωση: “Πράγματι από των Θερμοπυλών μέχρι σήμερον οι Έλληνες έχουν αποδείξει ότι ξέρουν να πεθαίνουν. Νομίζω ότι ήλθεν η ώρα κύριοι βουλευταί να αποδείξωμεν ότι ξέρομεν και να ζώμεν”.
Είναι με άλλα λόγια η νέα Μεγάλη Ιδέα της ανεπτυγμένης Ελλάδος που στήριξαν από τον Ελευθέριο Βενιζέλο και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή πολλοί ηγέτες του περασμένου και του παρόντος αιώνα. Και να, πώς περιγράφει την ίδια επιδίωξη ο Κωνσταντίνος Καραμανλής συνοψίζοντας το λόγο ανάμειξής του στα κοινά:
“Έδωσα προτεραιότητα στην οικονομική ανάπτυξη γιατί είχα πάντοτε την άποψη ότι τα ελαττώματα της ελληνικής φυλής οφείλονται στη μακραίωνα φτώχεια της. Και ότι εξ αιτίας αυτών των ελαττωμάτων που εκδηλώνονται κυρίως στην πολιτική δεν μπόρεσε η Ελλάς να έχει σταθερό και ομαλό πολιτικό βίο. Και έλεγα ότι πρέπει να θεραπεύσω αυτήν την αδυναμία μας, να αναπτύξω την οικονομία, να χορτάσουν οι Έλληνες ψωμί, να αποκτήσουν το αίσθημα της ασφάλειας για το μέλλον, και να γίνουν καλοί πολίτες, για να γίνουμε κράτος σοβαρό. Όπως όλοι οι λαοί έχουμε και εμείς τα ελαττώματά μας: το φθόνο, την πονηρία, την κλίση στη ραδιουργία και στη διαβολή. Θλιβερά, δυσάρεστα στην καθημερινή ζωή τα ελαττώματα αυτά γίνονται καταστρεπτικά στην πολιτική και ολέθρια για τις ιδιότητες εκείνες ακριβώς που έπρεπε να μας βοηθήσουν, να μας προωθήσουν: την ευφυία, την φιλοτιμία, το θάρρος. Το έδαφος δε που κατεξοχήν φυτρώνουν και πολλαπλασιάζονται τα ελαττώματα αυτά είναι η φτώχεια. Έπρεπε συνεπώς πριν από κάθε τι άλλο να ανεβεί το βιοτικό επίπεδο του λαού μας. Μπορεί ο συλλογισμός αυτός να είναι απλουστευτικός, η λογική του όμως είναι ακλόνητη. Η αύξησις του εθνικού μας εισοδήματος δεν θα εσήμαινε μονάχα την ανακούφιση του λαού μας και την εξασφάλιση της εθνικής μας ανεξαρτησίας που δε συμβιβάζεται με το δίσκο της επαιτείας. Θα συνέβαλλε αποφασιστικά και στην περιστολή των ελαττωμάτων μας και την ανάπτυξη των αρετών μας, που υπάρχουν. Ιδού γιατί αφιερώθηκα με πάθος στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας μου”.
Επιτρέψτε μου στο σημείο αυτό μία παρένθεση. Η συκοφαντία, αυτή η προαιώνια κατάρα της δημόσιας ζωής μας, έχει να κάνει και με τις παρενέργειες του φθόνου και της πενίας. Να γιατί η οικονομική ανάπτυξη μπορεί να υπονομεύσει ακόμη και τόσο βαθιά ριζωμένες κακοδαιμονίες που μοιάζουν εγγενείς στο δημόσιο βίο μας. Μάλιστα ο Πλούταρχος βιογραφώντας τον δίκαιο Αριστείδη, χαρακτηρίζει τον εξοστρακισμό που τον υπέστησαν τόσοι και τόσοι σπουδαίοι πολιτικοί όχι τιμωρία της μοχθηρίας, αλλά παρηγοριά του φθόνου για το μεγαλείο των εξοριζομένων: “Μοχθηρίας ουκ ην κόλασις ο εξοστρακισμός…ην δε φθόνου παραμυθία”.
Αφήνουμε τώρα τον Πλούταρχο και ξαναπάμε στα προηγούμενα λόγια του Κωνσταντίνου Καραμανλή (βλ. αρχείο Κων. Καραμανλή, Τόμος 2ος, σελίς 29) που αποτελούν τον πυρήνα της πολιτικής του στόχευσης, και που εξηγούν στα δικά μου μάτια τη συγκλονιστική σημασία που έχει για τη χώρα μας η επίτευξη μιας διατηρήσιμης οικονομικής ανάπτυξης.
Η Βουλή των Ελλήνων που ξεκινά σήμερα τις εργασίες της με προοπτική τετραετίας δεν μπορεί να απουσιάσει από αυτή τη διαφαινόμενη εθνική προσπάθεια. Πεδίο πολιτικών ανταγωνισμών η Βουλή; Προφανώς. Διαλόγου; Αναμφισβήτητα. Αντιθέσεων; Αναντίρρητα. Διαφωνιών; Το δίχως άλλο. Συνθέσεων; Μακάρι. Γόνιμων προτάσεων που γίνονται δεκτές; Μακάρι! Όμως πολεμικό μέτωπο με διχαστικό και τοξικό κλίμα, με εχθροπάθεια και κατάχρηση των διαδικασιών ή πλειοψηφική αδιαλλαξία, όλα αυτά προφανώς δεν συμβάλλουν στην αποστολή που περιέγραψα και δεν μπορεί να γίνουν δεκτά.
Τούτη την ώρα του νέου ξεκινήματος του Κοινοβουλίου σας καλώ να ρίξετε μια ματιά πίσω σας, στην ιστορία μας. Σας καλώ να δείτε τη θετική μας γενεαλογία, όπως την περιγράφει ο Κωνσταντίνος Τσάτσος στους Διάλογους σε Μοναστήρι (σελίς 77):
“Βλέπω τον πρώτο μου πρόγονο, καθώς βγαίνει το σούρουπο από το ξύλινο θέατρο του Διονύσου, κουβεντιάζοντας για τον Αίαντα του Σοφοκλή, που τον είχε μόλις ακούσει και χαρεί. Πρώτος της πολιτείας άρχοντας τότε ο Κίμων. Ύστερα βλέπω έναν Μακεδόνα της φάλαγγας, ατρόμητο να αντικρίζει στον Υδάσπη το στίφος των ελεφάντων του Πώρου. Έναν άλλον μαθητή του Αρίσταρχου βλέπω να αντιγράφει στο Μουσείο για πρώτη φορά σε πάπυρο επάνω στίχους του Αλκαίου. Πάλι στην Αντιόχεια μέσα σε μια σύναξη μαθητών γύρω απ’ τον Λιβάνιο βλέπω έναν άλλον πρόγονο που πασχίζει να μιμηθεί τον Αττικό λόγο. Στην υπηρεσία του Ψελλού βλέπω έναν άλλο με ένα Πλατωνικό χειρόγραφο στο χέρι να δολιχοδρομεί μέσα στους μακριούς και επικίνδυνους δαιδάλους του μεγάλου βυζαντινού Παλατίου. Βλέπω έναν τελευταίο στρατιώτη νεκρό πίσω απ’ την Κερκόπορτα, μαθητή του Πλήθωνα…Πιο κοντά βλέπω έναν δημογέροντα των Σπετσών να χαιρετάει την γολέττα που φεύγει για τη Μαρσίλια. Τον παππού μου βλέπω, γραφιά στου Αλή Πασά την υπηρεσία και θυμάμαι και τον πατέρα μου, στο χακί ντυμένο όταν γύρισε ψειριασμένος και λαβωμένος από το Μπιζάνι, πριν πέσουν τα Γιάννενα.” Αυτής της γενεαλογίας του καλού μπορούμε αν το θελήσουμε να γίνουμε συνεχιστές, και αν δεν το αντέχουμε τουλάχιστον να μην την εμποδίσουμε, για όσους το αντέχουν.
Η Εθνική Αντιπροσωπεία να αποτελέσει το ζωντανό και γόνιμο δημοκρατικό εργαστήρι της απαραίτητης πολιτικής σύνθεσης
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχοντας τιμηθεί και πάλι απ’ τη Βουλή των Ελλήνων στο αξίωμα του Προέδρου της, σας καλώ να συμβάλουμε ώστε η Εθνική Αντιπροσωπεία να αποτελέσει το ζωντανό και γόνιμο δημοκρατικό εργαστήρι της απαραίτητης πολιτικής σύνθεσης που θα σπρώχνει τα πράγματα προς τα εμπρός. Ακούμε ή διαβάζουμε προβλέψεις, ή μήπως και ευχές, ότι αυτή η οκτακομματική σύνθεση του νέου Κοινοβουλίου θα έχει θεσμικές ακροβασίες, ευτελείς συμπεριφορές και ακρότητες, που θα το μετέτρεπαν από πεδίο άσκησης πολιτικής και παραγωγής νομοθετικού έργου σε μία διαρκή αρένα προς άγραν δημοσιότητας. Προσωπικά δεν βιάζομαι να προδικάσω τίποτε. Και αν σας μίλησα για το έργο της Βουλής, για την αποστολή της, για την αποστολή μας και για το ευοίωνο κατώφλι στο οποίο βρίσκεται η χώρα μας είναι γιατί θέλησα να επιχειρήσω να σας καλέσω σε μία πορεία κοινοβουλευτική που δεν θα έχει στοιχεία ούτε κωλυσιεργίας ή περιττής καταπονήσεως, ούτε αλαζονείας.
Η χώρα μας κατά βάσιν έφτασε εδώ παρά την έλλειψη πολιτικής σταθερότητας με ορισμένα συγκεκριμένα διαλείμματα πολιτικής σταθερότητας. Είναι καιρός αυτή η ζωτική παράμετρος κοινωνικής ειρήνης και προκοπής να γίνει ο κανόνας. Το χρωστάμε στην ιστορία μας, στα παιδιά μας και στον ελληνικό λαό. Θα χαρώ πολύ να σας έχω όλες και όλους δίπλα μου στην απρόσκοπτη διεξαγωγή των εργασιών του Κοινοβουλίου, που είναι και το πρώτιστο καθήκον και υποχρέωση του Προέδρου του πέρα και πάνω από κάθε στενόκαρδη και εφήμερη επιδίωξη. Κανείς να μη καταδεχτεί να γίνει διακονιάρης εφήμερης δημοσιότητας με εύκολους και θορυβώδεις τρόπους όταν μας δίνεται η ευκαιρία – γιατί όχι – να συνομιλήσουμε με την ιστορία, ακόμη και με το δικό σας τρόπο. Όλοι και όλες ξέρουμε τι σημαίνει “απρόσκοπτη” λειτουργία του Κοινοβουλίου και όλοι ξέρουμε τι σημαίνει κατά το Άρθρο 65 του Συντάγματος η “ανεμπόδιστη διεξαγωγή των εργασιών του”. Εγώ πάντως είτε μόνος είτε μετά πολλών την απρόσκοπτη λειτουργία του Κοινοβουλίου θα διαφυλάξω και την αποστολή μας θα διευκολύνω, και είμαι βέβαιος πως σε αυτήν την σπουδαία αποστολή δεν θα είμαι καθόλου μόνος».
